Οι οπαδοί του Ολυμπιακού είναι μαθημένοι σε επιθετικό ποδόσφαιρο. Από την εποχή του Μπούκοβι ακόμα, όταν δημιουργήθηκε ο Θρύλος. Είναι οι οπαδοί που γέμιζαν το παλιό Καραϊσκάκη όταν ο Ολυμπιακός για δέκα χρόνια δεν έπερνε πρωτάθλημα για να δουν μόνο και μόνο μια μεγάλη νίκη σε ντέρμπυ. Δύσκολα αποβάλεται αυτή η συνήθεια από τον φίλαθλο. Ο Ολυμπιακός μην ξεχνάμε έκανε τα τρία ρεκόρ εισητηρίων διαρκείας του το καλοκαίρι των μεταγραφών του Ντέταρι, του Ίβιτς και του Τζιβάνι διαδοχικά.
Έλα όμως που το σύγχρονο ποδόσφαιρο προστάζει άλλα...
Δεν μπορείς πλέον να αποφύγεις συστήματα παρεμφερή του 4-5-1. Ιδίως όταν θέλεις να προκόψεις στην Ευρώπη.
Το 4-4-2 με δύο φουνταριστούς φαντάζει πολυτέλεια. Ακόμα και για την ταπεινή Μούφα League.
Οι γαβριάδες διαμαρτύρωνται γιατί φέτος πέρνουν το πρωτάθλημα με έναν επιθετικό. Αυτή η γκρίνια δεν θα ήταν τόσο μεγάλη αν ο Διόγκος έβαζε και κανένα γκολάκι πιο συχνά ή αν ο Γαυρέλντες είχε να πάρει πρωτάθλημα από τότε που έφυγε ο Οδυσσέας για την Ιθάκη.
Οκ, δεν παίζει θεαματικό ποδόσφαιρο ο Σωκρατιακός. Ε και; Είναι αποτελεσματικός; Σκέφτηκε ποτέ κανείς ότι το κέντρο του φέτος είναι τουλάχιστον μια κλάση κάτω από πέρσι; Πού είναι ο Λεντέσμα οέο; Νο Στολτίδης, νο πάρτι. Και βοήθα παναγιά μου με τον Πατζατζόγλου. Είναι επιβεβλημένη η χρήση ενός παίκτη που θα φτιάχνει παιχνίδι. Έτσι ο Βελούχης είναι λιγότερο απελευθερωμένος από ότι θα περιμέναμε.
Δηλαδή τί να πούμε στον Μυτόνγκα; Βγάλε κόφτη από το κέντρο για να παίξει με τον Διόγκο ποιός; Ο Καραμήτρογλου ή ο δανεικός από την ομάδα που απέκλεισε η Λάρισα (ήμαρτον).
Τώρα πάλι αν έρθει το καλοκαίρι για την σύνταξη ο Μοριέντες αλλάζει το θέμα...
